Gastblog | Jomsom Trekking Door Het Magische Nepal

Gastblogger Yvonne vertelt over haar bucketlist ervaring - Jomsom Trekking door Nepal

De Himalaya heeft mij altijd getrokken. Al toen ik als kind de wens uitsprak om ooit ontdekkingsreiziger te worden kreeg de Himalaya een plekje op mijn bucketlist, al was dat woord toen vast nog niet uitgevonden. ;) Toch duurt het nog jaren voor mijn wens in vervulling gaat om de Himalaya met eigen ogen te zien. Eerder waren we aan de rand van de Tibetaanse hoogvlakte, aan de noordkant van dit indrukwekkende gebergte, maar daar hebben we vooral van de cultuur genoten en alle bijzondere tempels bezocht. Hoewel we ons vanuit de bus ook hebben vergaapt aan de besneeuwde toppen in de verte. Pas als we, een jaar later, in Nepal zijn komen we er echt toe een trekking te gaan doen en de grootsheid van de majestueuze toppen al lopend te ervaren.

Vliegen van Pokhara naar Jomsom

Onze trekking begint met een vlucht. Een vlucht waar ik van te voren nogal tegenop zie. Ik heb geen vliegangst, sterker nog... ik vlieg eigenlijk best graag en vind het zelfs best relaxt, maar een vlucht tussen de bergen, in een propellorvliegtuigje met maar 20 zitplaatsen, waarvan er een paar maanden daarvoor nog 1 is neergestort laat me toch even zweten voordat we aan boord gaan. Ik krijg ook nog eens de voorste zitplaats aangewezen, pal achter de piloot, wat betekent dat ik behalve alle instrumenten op het dashboard ook nog eens zicht heb door de voorruit. Vanaf het moment dat we vaart maken op de kleine startbaan van Pokhara is mijn angst voorbij. Voor me zie ik de heuvels en daarachter de besneeuwde toppen van de Himalaya. En een paar seconden later, als we hoger komen wordt dat uitzicht alleen maar beter. Al gauw vliegen we echt tussen de bergen. Links, rechts en vooruit zie ik niets anders dan sneeuwbergen. Het is echt grandioos. Veel te gauw is het half uurtje voorbij en we scheren rakelings over de boomtoppen van een bergkam aan de rand van de Jomsom vallei. De landing op de korte landingsbaan van Jomsom is spectaculair, zeker door de voorruit. Wow! We zijn er! Onze Jomsom trekking gaat nu echt beginnen.

Eerste wandeldag

Zodra we uitstappen voel ik de frisse berglucht en nadat onze gids ons heeft geregistreerd in een klein huisje, vlak bij Jomsom Airport, gaan we op pad. We hebben getwijfeld om eerst een dag te acclimatiseren, aangezien we inmiddels op bijna 3000 meter hoogte zitten, maar daar waar we naartoe willen lopen is het slechts 100 meter hoger. Bovendien is Kagbeni maar iets meer dan 2 uurtjes lopen en is het nog maar halverwege de ochtend. We voelen de hoogte wel meteen en besluiten niet te hard van stapel te lopen, maar vooral te genieten van de majestueuze landschappen om ons heen. Als we Jomsom echt uit lopen zien we de vrouwen druk bezig met de was, in één van de weinige stroompjes. Het is droog hier en juist die droogte maakt het landschap nóg mooier. Ik heb iets met desolate landschappen, het geeft je altijd zo’n gevoel dat je de laatste levende ziel op aarde bent die dit moois mag aanschouwen. Onderweg zien we op verschillende plekken in doeken gehulde stokken staan, waar de lokale bevolking heeft gebeden tot één van de Goden. Het voegt wat kleur toe aan het verder dorre landschap en vormt een mooi contrast met de helderblauwe lucht. Ergens halverwege genieten we van een kleine picknick en we nemen de tijd om al het moois in ons op te nemen. Erg snel vorderen we dus niet vandaag, maar dat hoeft ook niet. We ruiken Kagbeni eerder dan we het zien. Het is nog maar halverwege de middag, maar ondanks het zonnetje is het best fris en worden de haardvuren alweer aangestoken.​

Verder naar Muktinath

Na een ontspannen middag en avond in één van de eenvoudige guesthouses van Kagbeni, waarbij we helemaal fan waren van de pot warme kooltjes bij onze voeten, onder de tafel, slapen we heerlijk onder een grote stapel dekens. Wat wordt het hier koud ’s nachts. En dan is het nog maar eind oktober! Vol goede moed gaan we op pad. Vandaag wordt een pittige dag, waarbij we nog zo’n 1000 meter in hoogte klimmen naar Mutinath. Voorlopig zijn we alleen wat kortademig, maar dat merken we eigenlijk amper, want met elke stap wordt het uitzicht adembenemender. Na een uurtje staan we stil. Achter ons, in de diepte, zien we Kagbeni, met daar bovenuit de meer dan 7000 meter hoge toppen van de Himalaya. Wolken rollen langzaam het dal in, over de bergen heen, een magisch gezicht. Het landschap is nog steeds kaal, maar we zien ook wat begroeiing in prachtige herfstkleuren. We passeren een paar stoepa’s, waar een vrouwtje haar appels verkoopt en met mooie kleuren een doek zit te weven. Klandizie heeft ze niet veel, maar ze ziet er happy uit. Dat is iets wat ons hier gisteren ook al is opgevallen. De mensen hebben bijna niets, leven een eenvoudig bestaan, maar lijken zo relaxt en gelukkig. Als we verder lopen voelen we dat de hoogte haar tol begint te eisen. Het lopen valt ons zwaarder en het pad blijft steil. Gelukkig passeren we nog het gehucht Jharkot, waar we van een lunch en wat thee genieten, voor we het laatste stuk afleggen. Het is al halverwege de middag als we in Muktinath aan komen en het zonnetje heeft plaats gemaakt voor een dik wolkenpak. Nadat we geïnstalleerd zijn in een kamer van wederom een eenvoudig verblijf wagen we ons toch nog aan een kleine wandeling door Muktinath. De tempels, de pelgrims, de getekende gezichten van de bewoners. Samen creëren ze een bijzondere sfeer. We zijn nog maar net terug in onze accommodatie als de eerste sneeuwvlokken neerdwarrelen. Wij zitten gelukkig lekker binnen bij de kachel.

Een ommekeer

Het is wederom een koude nacht, maar voor ons loopmaatje is het behalve de kou ook de hoogte die de nacht erg oncomfortabel maakt. De volgende dag voelt ze zich nog steeds erg slecht en we besluiten een jeep te nemen, terug naar Jomsom. Gelukkig is er sinds enkele jaren een jeeproad naar deze afgelegen plek. Door sommigen vervloekt vanwege het minder authentieke gevoel, maar voor ons nu even een redding. In Jomsom laten we ons maatje achter, samen met onze gids, wij lopen verder naar Marpha, waar we elkaar later misschien weer zullen treffen, als het met haar beter gaat. Nu heeft ze eerst rust nodig. En wellicht zelfs een vlucht terug naar Pokhara, als het niet gauw beter gaat. Ook al lopen we weer een stuk lager, de landschappen blijven onveranderd mooi. We volgen een brede, droge rivierbedding en passeren regelmatig zijtakken van de rivier, even droog, die uit hogerop gelegen bergen schijnen te komen. Andere wandelaars komen we niet tegen op deze route, een eenzame ruiter is het enige andere teken van leven hier. Dan zien we ineens de verzameling huisjes die Marpha heet en zodra we onze intrek hebben genomen in een guesthouse gaan we op verkenning. We vallen met onze neus in de boter, want in de kleine tempel is net vandaag een festival aan de gang. Verklede monniken dansen en de hele omgeving is uitgelopen. Dat verklaart meteen waarom we onderweg niemand tegenkwamen. Het is geweldig om hierbij aanwezig te zijn en voor heel even onderdeel van zo’n lokale happening te kunnen zijn. Genieten!​

Naar Tatopani

Het kost wat moeite, maar uiteindelijk krijgen we telefooncontact met ons maatje en de gids. Het gaat inmiddels wel al iets beter. Zij nemen straks een nieuwe jeep naar Tatopani, waar we elkaar vanavond weer gaan ontmoeten. Wij vervolgen lopend onze weg en we zien dat we nu duidelijk in lager gebied komen. De besneeuwde toppen laten we achter ons en we steken de ene hangbrug na de andere over, met kolkende rivieren in de diepte onder ons. Het landschap wordt groener, maar ook hier zien we prachtige herfstkleuren. Aan de kant van het pad is steeds meer leven, boeren bewerken kleine akkertjes en we zien appelbomen. Verschillende keren worden we ingehaald door lange rijen pakezels, hun tassen vol met heerlijk, sappige appels. Vandaag is onze langste wandeldag tot nu toe, Tatopani blijkt maar liefst 7 uur lopen en onderweg maken we natuurlijk de nodige fotostops. Het is dan ook al bijna avond als we ons herenigen met de andere 2. Inmiddels is de hoogteziekte verdwenen en morgen vervolgen we samen onze weg door de laagste heuvels van de Himalaya, terug richting Pokhara. We kijken nog maar eens achterom… dag Himalaya, je was net zo magisch als ik me had voorgesteld!

Jomsom Trekking in Nepal

Ben je enthousiast geworden van het verhaal over de Jomsom Trekking van Yvonne en ben je benieuwd naar de trekkings in Nepal? Bekijk dan eens het reisaanbod van trekkings in Nepal van onze partner SNP. Of wil je misschien meer lezen over Nepal en al haar regio's? Misschien is een van onderstaande reisgidsen dan iets voor jou. Ben jij ook van avontuur, maar heb je af en toe zetje nodig, dan hebben wij een paar tips voor je. Lees het blog "Ben jij klaar voor avontuur".