Gastblogger Marloes treedt in de voetsporen van ontdekkingsreiziger James Cook
Engeland is in de ban van James Cook.Je hebt de James Cook universiteit, de James Cook pub, James Cookstreet en het James Cook wandelpad. Wie is James Cook? En waarom zijn de Engelsen van hem in de ban?
James Cook was een Britse zeevaarder en cartograaf die leefde van 1728 tot 1779 en bekend werd vanwege zijn drie ontdekkingstochten naar de grote Oceaan. Tijdens deze reizen ontdekte hij onder meer Hawaï en Maui en voer dichter langs Antarctica dan ooit iemand anders gedaan had. Hij heeft als cartograaf een groot deel van de zeevaartkaarten in de Pacific vormgegeven. Hij stond bekend om zijn nauwkeurigheid en veel van zijn kaarten zijn nog vele jaren na Cook’s reizen gebruikt door zeevaarders. Tijdens een onenigheid met de lokale bevolking van Hawaï werd hij op 14 februari 1779 neergestoken en overleed aan de gevolgen hiervan.
Zoals wij onze zeevaarders en ontdekkingsreizigers op een voetstuk geplaatst hebben, zo hebben de Engelsen hetzelfde gedaan met hun helden. James Cook is er slechts eentje uit de lijst met bekende namen waar ook Sir Francis Drake (eerste Engelsman die de wereld rondzeilde) en George Everest (naamgever van Mount Everest) op prijken. Hun reizen spreken tot de verbeelding van velen. Wie is er niet opgegroeid met kinderboeken vol avonturen over ontdekkingsreizen, onbekende oorden en ontmoetingen met vreemde volken? Ook de geschiedenis van James Cook leest als een spannend boek. Wie had er nou niet Hawaï willen ontdekken?! Zo kun je tijdens een wandeling over het James Cook pad langs een grijze zee en onder een grijze hemel wegmijmeren bij het idee van wuivende palmbomen en witte stranden. James is hier begonnen aan de Engelse kust en toch is hij op Hawaï geëindigd. Dat moet mij ook lukken (hoewel dan natuurlijk liever niet met een mes tussen mijn ribben…).
Zelf heb ik dit najaar gewandeld waar James als kind woonde en naar school ging. Het kleine dorpje Great Ayton. Niet meer dan een straat met smalle huizen, één buurtsuper, een handvol pubs en een koffietentje waar ze zelfgebakken scones verkopen. En een piepklein schooltje waar nu het James Cook museum is gevestigd (één van de drie in Engeland). Great Ayton ligt aan de noordrand van de Yorkshire Moors, een uurtje reizen ten zuiden van Newcastle. Rijdend richting het dorpje zie je al van verre een bijzonder gevormde berg boven het stadje uitsteken: Roseberry Topping. Grappige naam voor een berg hè, het klonk mij een beetje als een aardbeienijsje in de oren. En zo is de vorm van de berg ook, als een softijsje dat iets te lang in de zon heeft gestaan.
Vanuit Great Ayton wandel je tussen weilanden omringt door natuurlijke hagen door en langs oude boerderijen tot je uiteindelijk over een boerenerf heen moet. James Cook heeft hier als kind gewoond en na schooltijd gewerkt. Op het erf wordt je 300 jaar terug geworpen in de tijd terwijl je tussen de stenen gebouwen door wandelt en de eenden en kippen om je heen scharrelen. Ondertussen komen de boerderijhonden even kijken of je wat lekkers bij je hebt. Vanuit de boerderij wandel je richting de markante Roseberry Topping die je ongemerkt steeds dichter genaderd bent.
Naar verluid liep James dit stuk vaak in de ochtend om op de top van de berg te genieten van het uitzicht. Met helder weer kun je gemakkelijk de kustdorpjes zien liggen terwijl je aan de andere kant de platte bergtoppen van de Yorkshire Moors ziet. Als je na een stevige klim de top van Roseberry Topping hebt bereikt begrijp je ook wel waarom James hier graag kwam. Het uitzicht op zee moet op hem een onweerstaanbare aantrekkingskracht gehad hebben. Het glinsteren van het water en de horizon waar lucht en water in elkaar over lijken te gaan. Wat zou daarachter liggen?
Via een andere weg wandel je door een oud eikenbos weer terug richting Great Ayton. Mijmerend over ontdekkingsreizen, onontdekte zeeën en onbekende eilanden. Langzaam begin je te begrijpen hoe een kleine jongen bovenop die berg ooit het idee heeft gekregen om de wereld te ontdekken. Dit moet ook de fascinatie voor de Engelsen zijn. Het onbekende en mysterieuze. En ik kan dan ook niet anders dan in James’ voetsporen treden en mijn ontdekkingsreizen over onze kleine planeet voortzetten. Er valt nog zoveel te ontdekken!
De wandeling die ik gelopen heb kun je hier vinden.
